Περί Ανησυχιών, κ.λ.π. του Βασίλη Θεοδωρόπουλου
Είν` αλήθεια πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ή καλλίτερα η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ – δημιουργεί πολλές ανησυχίες και μάλιστα σε πολλούς.
Οι πολλοί όμως δεν είν` όλοι ίδιοι, έτσι – απ’ ότι φαίνεται – κι οι ανησυχίες δεν είν` ίδιες, όσες πολλές κι αν είναι κι απ` όπου κι αν προέρχονται.
Οι ανήκοντες στην «εσωτερική τρόϊκα», αυτοί που μέχρι ακόμη και σήμερα σκούζουν στα κανάλια, προφητεύοντας «σημεία και τέρατα» – λ.χ. πως θα μας πετάξουν έξω απ` τον …ευρωπαϊκό παράδεισο, κάτι σαν τους πρωτόπλαστους φερ` ειπείν, πως δεν θα «μπορούμε να σηκώσουμε απ` τα ΑΤΜ τα μυριάδες …ευρά, που δεν έχουμε ή το πιο τερατώδες, «πως δεν θα `χουμε χαρτί …υγείας και τι να το κάνουμε, αφού δεν θα τρώμε, κλπές μπουρδολογίες – ανησυχούν μήπως η κυβέρνηση κάνει έστω και κάτι απ` αυτά που είχε εξαγγείλει.
Άλλοι πάλι ανησυχούν γι` αυτά που δεν αποφασίζει να κάνει η κυβέρνηση, ενώ τα είχε εξαγγείλει, κυρίως προερχόμενοι απ` τα «πεφωτισμένα κόμματα της συντεταγμένης ή ασύνδετης αριστεράς». Δεν παίρνουν υπόψη τους τις 38 μέρες που η Κυβέρνηση ασκεί διαχείριση, λες κι είναι τόσο εύκολα όλα, που μ` ένα μαγικό ραβδί μπορεί να γίνουν. Η υπομονή τους – λένε – έχει …εξαντληθεί κι ετοιμάζονται για …κινητοποιήσεις… Αγνοούν, βέβαια, πως οι προεκλογικές εξαγγελίες κάθε κυβέρνησης έχει πάντοτε «ορίζοντα» τετραετίας, στηριζόμενοι στην αριστερόστροφη ερμηνεία της παροιμίας «άντρα θέλω τώρα τονε θέλω»…
Οι περισσότεροι εκ των συμπατριωτών μας, ενώ έχουν λόγο ν` ανησυχούν, προς το παρόν προτιμούν, αντί ν` ανησυχούν να περιμένουν, μήπως και κάνει έστω κι ένα απ` αυτά που είχε εξαγγείλει. Στην κατηγορία αυτή βρίσκονται κι οι συμμετέχοντες ή οι ακολουθούντες τους δυο κυβερνητικούς εταίρους, που «πιστώνουν χρόνο», απαραίτητο χρόνο για να ενημερωθούν όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες και για να «ξεσκαρτάρουν» το περιφανές, πλην πλούσιο, κυβερνητικό – νομοθετικό έργο των προηγούμενων «μνημονιακών κυβερνήσεων».
Οι «Εταίροι μας» – και κυρίως οι Γερμανοί – ανησυχούν, μήπως η κυβέρνηση δεν κάνει αυτά που τους δήλωσε ότι είναι διατεθειμένη να κάνει και κάνει αυτά που είχε εξαγγείλει στους Έλληνες…
Αυτοί βέβαια κακώς ανησυχούν επί του παρόντος, μιας κι όπως λέει κι η ίδια, «δεν μπαίνει θέμα αξιοπιστίας». Άλλωστε είναι πολύ νωρίς ακόμη αφενός και το 80% περίπου των ψηφοφόρων επιθυμούν να παραμείνουμε «εντός της ευρωζώνης» αφετέρου!!
Η ίδια η κυβέρνηση κακώς ανησυχεί – αν ανησυχεί – γιατί δεν απειλείται, ούτε κινδυνεύει απ` τους ανησυχούντες, αφενός γιατί δεν είν` όλοι ίδιοι κι αφετέρου γιατί δεν ανησυχούν όλοι για τους ίδιους λόγους. Αυτή πρέπει ν` ανησυχεί για το …επιεικώς «μπάχαλο» που κληρονόμησε, σ` όλα τα επίπεδα κι αν ήταν …νοικοκυρά, μάλλον θα `πρεπε επειγόντως να τεθεί σε …ψυχιατρική παρακολούθηση!!
Εγώ όμως επειδή ανησυχώ, μάλλον θα πρέπει ν` αναζητήσω το συντομότερο δυνατόν κάποιο ψυχίατρο, χωρίς να με νοιάζει αν είν` ίδιος ή άλλος απ` τους ψυχιάτρους, που ασχολούνται και με τις άλλες κατηγορίες των «ανησυχούντων», εντός ή εκτός συνόρων…
Ευτυχώς που το συνειδητοποίησα από μόνος μου…!!!!
Αλλοιώς θα `χα τρελαθεί…
Όμως ας σοβαρευτούμε και λιγάκι, φίλοι μου…
Μ` ακόμη νωπό το μελάνι του στυλό στα ψηφοδέλτια, η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει ν` αντιμετωπίσει:
- Τους «Εταίρους», με τα NEIN, NO, NIENTE, NÃO, NE, IKKE, NIET, EI, κ.λ.π.
- Τους «ιθαγενείς» – πρώην κυβερνητικούς, ειδησεοπαρόχους – προπαγανδιστές –
- Τους ανησυχούντες … «εκ των ευωνύμων» αυτής
- Ένα τεράστιο τ.κυβερνητικό νομοθετικό έργο γι` αναθεώρηση ή «ξεσκαρτάρισμα», από που ν` αρχίσει και που να τελειώσει…
- Μια κυρίαρχη «ανθρωπιστική κρίση», με πολλά «μέτωπα» ανοιχτά
- Μια κοινωνία δίχως στόχους, οράματα και προοπτική, μ` ελπίδα ή δίχως καμιά ελπίδα, ανυπόμονη ή υπομονετική
- Μια «εκούσια/ ακούσια μετανάστευση των εκ των ικανώτερων νέων»
- Κρίση βαθιά στην παιδεία, στην υγεία, στη δικαιοσύνη, στην ασφάλεια των πολιτών
- Μια «στεγνωμένη/ στραγγισμένη» οικονομικά κοινωνία, δίχως ανάπτυξη, δίχως σχέδιο ανάκαμψης, δίχως …τίποτε που να θυμίζει κράτος «δυτικού τύπου»
- Έναν κυριολεκτικά … «ξεχαρβαλωμένο» δημόσιο κι ιδιωτικό ιστό, με πολίτες/ λειτουργούς ανασφαλείς και …καταδιωκόμενους
κι επειδή, λόγω ανησυχίας, όλοι «έχασαν τον ύπνο» τους, ξεκίνησαν απ` εκεί που ο καθένας μας θα ξεκίναγε:
- Να επαναφέρουν την αξιοπρέπεια του έθνους μας στο εξωτερικό, που οι «πρόθυμοι» είχαν με ανείπωτα λόγια συκοφαντήσει, όλ` αυτά τα χρόνια, και ταυτόχρονα να «κερδίσουν χρόνο», ώστε να δούνε, ενημερώνοντας όλο τον κόσμο με «ποιους θα πάνε στο μέλλον και ποιους θ` αφήσουν», γνωστού όντος πως οι διαπραγματεύσεις θεωρητικά υπακούνε στη μαθηματική λογική της «θεωρίας των παιγνίων» και προϋποθέτουν επιθέσεις, αλλά και συμβιβασμούς…
- Ν` αντιμετωπίσουν την τεράστια ανθρωπιστική κρίση, με τις αυτοκτονίες, τις μεταναστεύσεις, τους άνεργους, τους άστεγους, τους κοινωνικά εξαθλιωμένους, κ.λ.π., πρώτ` απ` όλα – όπως κι είχαν προεκλογικά εξαγγείλει – αλλά με βήματα προσεχτικά και μετρημένα, όπως κι οι καιροί επιτάσσουν…
- Να εξασφαλίσουν την εθνική ασφάλεια κι εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας, μέσ` από νέες ή μ` αλλαγμένες συμφωνίες, όπως κάθε φορά απαιτούνται…
Κι εγώ, λοιπόν, ανησυχώ, μάλλον όμως θα πρέπει ν` αναζητήσω το συντομότερο δυνατόν κάποιον εκλεκτό συνάδελφο – ψυχίατρο, επειδή δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί βρίσκονται όλοι αυτοί «απέναντι» γκρινιάζοντας και μεμψιμοιρούντες, ενώ υποτίθεται πως γνωρίζουν…
Δε λέω, αν έχουν άδικο, μάλλον σιωπώ προς αυτούς, ενώ απευθυνόμενος στην Κυβέρνηση – δίχως δισταγμό – συντάσσομαι μαζί της, προσφέροντας τον εαυτό μου στην υπηρεσία της…
Αλλοιώς, θα τρελλαθώ…
Κι επειδή πήρα κι εγώ μέρος – σαν θεατής πια – στην προχτεσινή ΓΣ της ΟΕΝΓΕ, όπου ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας Αντρέας Ξανθός ανέλυσε τα πεπραγμένα του πρώτου μήνα, με τους μελλοντικούς στόχους της Κυβέρνησης και παρά την απόσυρση των εκπροσώπων του ΚΚΕ – τι να κάμνομεν άλλωστε… – ή τις μικρογκρίνιες κάποιων αγαπητών φίλων, θέλω να του πω πως : Συνεχίστε έτσι, είστε σε καλό δρόμο…!!! Κι ότι θέλετε από μας, είμαστε όλοι στο πλευρό σας…
Αθήνα 1η Μάρτη 2015
