Χάρης Πότσιος : 500 χιλιόμετρα μακριά από τη ζωή μου…

eina_lesvos_11

 

Ταξίδεψα 500 χιλιόμετρα μακριά από τη ζωή μου για να συναντήσω την ωμή πραγματικότητα, την επαναλαμβανόμενη ιστορία που αδικεί τους αδύναμους και που όπως λένε έχει για καύσιμο το αίμα. Είχα και μια προσμονή να βρω και κάτι άλλο, που όμως δεν ήξερα τι. Βρήκα το αποτέλεσμα της βίας, της αδικίας, της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο.

 

Βρήκα την απόγνωση, τον φόβο, την ανασφάλεια, την εξαθλίωση, όπως ακριβώς τα περιγράφουν τα βιβλία της ιστορίας. Υπήρχαν όμως εκεί και κάποιοι που ανιδιοτελώς μοίραζαν νερό, φαγητό, ρούχα, ζεστασιά, χαμόγελο και ελπίδα. Κάποιοι που ήρθαν από διπλανό χωριό, από διπλανό νομό, από μια διπλανή χώρα, από μια μακρινή χώρα. Απλά επειδή συνάνθρωποι έχουν ανάγκη. Αυτοί με έκαναν να νιώσω λίγος. Ίσως γιατί είχα αρχίσει να χάνω την πίστη μου στους ανθρώπους. Θέλω να τους ευχαριστήσω. Όπως θέλω να ευχαριστήσω και τους συναδέλφους-συνεργάτες-συντρόφους που με το ήθος τους με βοήθησαν να επαναπροσδιορίσω το ρόλο μου ως ιατρός-άνθρωπος.

 

Ίσως αυτό ήταν που πρόσμενα να βρω. Προσεύχομαι να μην το χάσω. (Τους δαίμονές μου δεν κατάφερα να τους εξευμενίσω). 

 

Μια μικρή ιστορία: Δυο φίλοι περπατούσαν σε μια παραλία όπου είχαν ξεβραστεί χιλιάδες αστερίες οι οποίοι αργοπέθαιναν κάτω από τον ήλιο. Ο ένας φίλος άρχισε να παίρνει από κάτω αστερίες και να τους πετά πίσω στη θάλασσα. Του λέει τότε ο άλλος: «άδικος κόπος, είναι τόσοι πολλοί που δεν έχει πια καμία σημασία». Ο πρώτος κρατώντας έναν αστερία του απαντά: «γι’ αυτόν έχει σημασία», και τον έριξε πίσω στο νερό.

 

Χάρης Πότσιος

Sending
User Review
5 (3 votes)

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Theme by MyThemeShop.

Bad Behavior has blocked 723 access attempts in the last 7 days.