Εις μνήμην …για έναν απλό άνθρωπο

Ο Βλάσσης Βελλόπουλος έφυγε από πλάι μας σήμερα το πρωί. Έχασε τη μάχη που χάνουν όλοι οι άνθρωποι και τα έμβια όντα της γής, την τελευταία.

Η κηδεία γίνεται την Τρίτη 24/5 στις 17.30 στον ΙΝ Αγίας Τριάδας και η ταφή θα γίνει στο κοιμητήριο του ΙΝ Παναγίας Αλεξιωτίσσης

 
Έδωσε όμως πολλές μάχες στη ζωή του που ήταν νικηφόρες. Μάχες που έδωσε κατά βάση μόνος του, πιστεύοντας βαθιά πως αν δεν το έκανε, τα πράγματα θα πήγαιναν πολύ πίσω για την ανθρωπότητα και τη φύση.
Όντας ο πρώτος «ακτιβίστας οικολόγος» έτσι όπως αυτοαποκαλούνταν, τα έβαλε με θεούς και δαίμονες για να αναδείξει στη δική μας μικροκλίμακα την αναγκαιότητα της προστασίας του περιβάλλοντος. Μήνυσε, αυτός μόνος, 9 μεγάλες βιομηχανίες της Πάτρας για τη μόλυνση που προκαλούσαν τη δεκαετία του ’70 με τα λύματά τους στον Πατραϊκό Κόλπο. Απειλήθηκε αυτός και η οικογένειά του αλλά νίκησε. Αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ήταν η ύπαρξη βιολογικού καθαρισμού στην περιοχή μας, κάτι το τόσο αυτονόητο σήμερα.
Βοήθησε να περιοριστεί η καταπάτηση του αιγιαλού, να σωθούν βιότοποι, να προστατευτούν σπάνια είδη της χλωρίδας και της πανίδας του τόπου μας. Αυτός ο απλός άνθρωπος, ΕΠΟΝίτης στην κατοχή, χωρίς τις δάφνες κάποιας επιστημοσύνης που πολλοί κουβαλούν περήφανα ως τίτλο, ήταν από τους μεγαλύτερους γνώστες της ευαίσθητης ισορροπίας που κινδυνεύει να χάσει η φύση κάτω από την καταστροφική επίδραση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Κι όπως έλεγε, όχι από τους ατταβισμούς των καθημερινών πράξεων αλλά από τα οργανωμένα συμφέροντα που βιάζουν τη φύση και τους ανθρώπους και κρατούν αμόρφωτους και απολίτιστους τους λαούς.
Ποιος ξέρει ότι ήταν ένας από τους 500 παγκοσμίως τιμώμενους της UNEP (οργάνωση του ΟΗΕ) για την προστασία του περιβάλλοντος; Μια πληροφορία που χάνεται μέσα στο χαμό της κοινωνίας της πληροφορίας. Χρησιμοποιούσε τους τίτλους του (και ήταν πολλοί) για να παραδειγματίζει κι όχι για να δείχνεται. Επικοινωνούσε με τα μικρά παιδιά, νοιάζονταν για την πλατύτερη μόρφωσή τους. Και με κάθε ευκαιρία απευθύνονταν στη νέα γενιά για να τη βοηθήσει να σκεφτεί και να δράσει σε όφελος της ανθρωπότητας και του περιβάλλοντος.
Γνώστης της ιστορίας, εγγονός του Συνταγματάρχη του ΕΛΑΣ Βλάσση Ανδρικόπουλου – επικεφαλής στην απελευθέρωση της Πάτρας το 1944- και κάτοχος της σημαίας του 12ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ που τη φύλαξε από την καταστροφή, επέμενε να ασχολούμαστε με τις ρίζες μας, να μην ξεχνάμε…
Συμμετείχε σε κάθε μικρή ή μεγάλη κινητοποίηση, σε κάθε εκδήλωση που βοηθούσε την πολιτιστική ανάταση. Τιμούσε με τη σεμνή παρουσία του όσους συναναστρέφονταν μαζί του και πορεύονταν στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και ανεξαρτησία.
Ο Βλάσσης έζησε απλά. Δίπλα από τα βιβλία του, τις εφημερίδες του –μέχρι τις τελευταίες μέρες δεν έπαυε να ενημερώνεται- παρέα με έναν θαυμάσιο άνθρωπο που τον στήριξε και τον φρόντισε μέχρι το τέλος, τη Μαριάνθη Παπαδοπούλου. Όπως έλεγε, χωρίς αυτή μισά πράγματα θα έκανε… Άφησε πίσω του δυο κόρες και την αγάπη όσων είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν.
Ο Βλάσσης είναι ένας άνθρωπος που δεν πρέπει να ξεχαστεί, έτσι όπως εύκολα ξεχνούμε!

Τάσος Γιακουμής, Έλλη Μπαρμπαγιάννη

Πάτρα 22/5/16

Υγ. Η μια φωτογραφία είναι από δημοσίευμα του Εθν. Κήρυκα το 1980 για τις δικαστικές περιπέτειες με τις ρυπογόνες βιομηχανίες και η άλλη φωτογραφία από την παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2012, τότε που συμμετείχε στο σπάσιμο της απαγόρευσης με άλλους πολίτες κρατώντας πορτραίτα ηρώων…