Όταν το 48ωρο ήταν η παντιέρα του κινήματος των νοσοκομειακών γιατρών

Για όσους έχουν εμφανίσει αμνησία αντιπολιτευτικής αιτιολογίας και για να μαθαίνουν οι νεώτεροι…

Το αίτημα για το 48ωρο τέθηκε για πρώτη φορά το 2004 από την (τότε) Ε.Ι.Ν.Α. και ξεκινήσαμε αγώνα για την εφαρμογή του Π.Δ.88/1999 (ΦEK A ‘ 94), το οποίο εκδόθηκε σε συμμόρφωση με την Οδηγία 93/104/EK για την οργάνωση του χρόνου εργασίας. 

Έγιναν κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα και μαζικές συγκεντρώσεις, πορείες και συλλαλητήρια για την εφαρμογή του 48ωρου. Κατάληξη ήταν η Κλαδική Συμφωνία του 2009 (Νόμος Αβραμόπουλου, Νόμος 3754/09) ή οποία όμως αθετήθηκε σε πολλά σημεία και ιδίως στο θέμα τον προσλήψεων γιατρών.

Το αίτημα παρέμεινε, και το τελευταίο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ (Απρ. 2016) έδωσε ρητή εντολή στην ηγεσία της ΟΕΝΓΕ να διαπραγματευτεί και να συνάψει κλαδική συμφωνία με το υπουργείο Υγείας. Η ηγεσία της ΟΕΝΓΕ παρά την πρόσκληση του Υπουργείου (20/1/2015…. 5 μέρες μετά την αλλαγή κυβέρνησης!), αρνήθηκε να πάει σε διαπραγμάτευση ενώ στις 12/12/2016 απέστειλε πριν μερικούς μήνες εξώδικο στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, καλώντας την να εφαρμόσει χωρίς καθυστέρηση τη συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή Οδηγία, άλλως απειλούσε να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Μάλιστα το εξώδικο υπέγραφαν ιδιοχείρως η Πρόεδρος και ο Γραμματέας της ΟΕΝΓΕ.

Ακολουθούν σύδεσμοι με φωτογραφικό υλικό από την εποχή που διεκδικούσαμε δυναμικά το 48ωρο. Ένα αίτημα 13 ετών που σήμερα νομοθετήθηκε!