Στο 401 ΓΣΝ άφησαν πρόσφυγα αβοήθητη γιατί «δεν δέχονται αλλοδαπούς»!

Την εξοργιστική αδιαφορία, αν όχι αμέλεια, και μάλιστα ενδεχομένως εγκληματική, γιατρού του Στρατιωτικού Νοσοκομείου 401 για τη ζωή και την υγεία γυναίκας πρόσφυγα προδίδει το περιστατικό που αποκάλυψε η εκπρόσωπος της υπηρεσίας Ασύλου, Ελένη Πετράκη, στην εκδήλωση για την παρουσίαση του «Κοινωνικού ΕΚΑΒ» στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.

Σύμφωνα με την κ. Πετράκη, το μεσημέρι της Παρασκευής, 21 Σεπτεμβρίου, στην αυλή της υπηρεσίας, όπου περιμένουν καθημερινά περισσότεροι από 500 πρόσφυγες προκειμένου να εξυπηρετηθούν στη συνέχεια από τα αντίστοιχα τμήματα, οι υπάλληλοι της υπηρεσίας αντιλήφθηκαν γυναίκα πρόσφυγα να αισθάνεται αδιαθεσία και να χάνει τις αισθήσεις της.

Το τελευταίο διάστημα, λόγω των συχνών περιστατικών που σημειώνονται κατά την αναμονή των προσφύγων, κυρίως επιληπτικών ή λιποθυμικών επεισοδίων που οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στις συνθήκες διαμονής και στην ευάλωτη κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλοί, η υπηρεσία συνεργάζεται με τους Γιατρούς του Κόσμου για την παροχή πρώτων βοηθειών.

Ωστόσο, το κλιμάκιο των Γιατρών βρίσκεται στην υπηρεσία Δευτέρα με Πέμπτη. Έτσι, εκείνη την Παρασκευή, οι υπάλληλοι άρχισαν να τηλεφωνούν επανειλημμένα στο ΕΚΑΒ λίγο μετά τη 1 το μεσημέρι.

Γύρω στις 3.00, καθώς το ΕΚΑΒ δεν εμφανιζόταν και χειροτέρευε η κατάσταση της γυναίκας, η οποία ήταν ξαπλωμένη αναίσθητη σε παγκάκι του χώρου αναμονής, οι υπάλληλοι σκέφτηκαν να ζητήσουν βοήθεια από το 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, που βρίσκεται απέναντι.

Υπάλληλος επισκέφτηκε τα εξωτερικά ιατρεία και απευθύνθηκε σε γιατρό που της υπέδειξαν νοσηλευτές, εξηγώντας του την κατάσταση. Έμεινε όμως εμβρόντητη από την απάντησή του. «Έχουμε εντολή να μη δεχόμαστε αλλοδαπούς», της είπε. «Και τι θα γίνει αν πεθάνει η γυναίκα;» τον ρώτησε. Ο γιατρός σήκωσε τους ώμους. «Τι να σας πω; Πάρτε τους Γιατρούς SOS», της είπε, αφήνοντάς την αποσβολωμένη.

Τελικά το ΕΚΑΒ εμφανίστηκε λίγο μετά τις 4 το απόγευμα και παρέλαβε τη γυναίκα, μεταφέροντάς τη στο νοσοκομείο.

Παραμένει όμως το ερώτημα αν είναι σύννομη και σύμφωνη με τον Ιατρικό Κώδικα η στάση του γιατρού του νοσοκομείου.

Ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν. 3418/2005, ΦΕΚ Α 287/2005) ορίζει ότι το ιατρικό λειτούργημα διέπεται από απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια και απευθύνεται σε όλους, χωρίς διάκριση φυλής, θρησκείας, εθνικότητας κ.ά. (άρθρο 2, παρ. 3), όπως και ότι ο γιατρός πρέπει να προάγει την ίση πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, αποφεύγοντας τη διακριτική μεταχείριση (άρθρο 4, παρ. 1).

Ορίζει επίσης ότι ο γιατρός δίνει προτεραιότητα στην προστασία της υγείας, δεν μπορεί να αρνείται τις υπηρεσίες του για λόγους άσχετους με την επιστημονική του επάρκεια, και ότι οφείλει να τις παρέχει για την αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών, ακόμα και όταν δεν υπάρχουν τα κατάλληλα μέσα, μέχρι να παραπεμφθεί ο ασθενής σε κατάλληλη μονάδα (άρθρο 9, παρ. 1, 2, 3).

Μάλιστα, σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, σε περίπτωση βλάβης της υγείας από αμέλεια, ο δράστης διώκεται αυτεπαγγέλτως, αν ο υπαίτιος ήταν υποχρεωμένος από το επάγγελμά του να καταβάλει ιδιαίτερη επιμέλεια ή προσοχή (άρθρα 314, 315).